ျမတ္စြာဘုရားကေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ကမာၻႏွင့္ လူျဖစ္လာပံု
ကမာၻေျမႀကီးအဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲလာရာ၌ ဆင့္တစ္ခုတြင္ေမွာင္မိုက္၍ေရဖးံုလႊမ္းေနေၾကာင္း
အဂၢညသုတ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားကေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က တည္ရွိခဲ့ေသာ သတၱ၀ါမ်ားသည္ လိင္ကြဲျပားျခင္းမရွိၾကေသးေပ။ေခတ္မ်ားေက်ာ္
လြန္သြားၾကျပီး ေရေငြ႕မ်ားတျဖည္းျဖည္း ရွင္းသြားၿပီးေနာက္ ကမာၻေျမႀကီးထင္ေပၚလာ၏။အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေျမဆီသည္ ေရမ်ားေပၚ၌ ပ်ံ႕ႏံွ႔ကာ တည္ရွိေန၏။ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး အေအးခံထားေသာ ႏို႔ႏွစ္
ေရာင္ထမင္း၏မ်က္ႏွာျပင္၌ အျမဳတ္ဖတ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာသကဲ့သို႔ပင္ ေျမသားသည္လည္းျဖစ္ေပၚလာ
သည္။
ထြန္းလင္းေတာက္ပေနေသာ (ဥပစာရစ်ာန္)စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာသတၱ၀ါတို႕သည္ ေရ
ေပၚတြင္ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနေသာေျမဆီကို စတင္စားသံုးၾကသည္။အရသာသည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္၍ တပ္
မက္ျခင္းတဏွာသည္ သူတုိ႔၏သႏာၱန္၌ျဖစ္ေပၚလာသည္။သူတို႔စားသံုးစဥ္ သူတို႔၏ခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္
ၾကမ္းတမ္းလာသည္။စားသံုးေသာအတိုင္းအတာေပၚမူတည္၍ ခႏၶာကိုယ္သည္အစိုင္အခဲမ်ားျဖစ္လာ ၿပီး ပံုသဏၭာန္အမ်ိးမ်ိဳး၊ရုပ္အဆင္းအမ်ိဳးအမ်ိဴးကြဲျပားလာသည္။ဤျဖစ္စဥ္သည္ကာလပတ္ၾကာရွည္စြာ ျဖစ္ေပၚေန၏။ထိုစဥ္ကုန္းႏွင့္ေရႏွင့္ ကြဲျပားသြားျပီးလွ်င္ ျမဴခိုးမ်ားလည္းကင္းရွင္းသြား၏။ထို႔အတြက္ေန
ႏွင့္လတို႔ကို ျမင္ေတြ႔လာၾက၏။
သတၱ၀ါမ်ား ဖြံျဖိဳးတိုးတက္လာေသာအခါ သူတို႔ၾကား၌ ကြဲျပားျခားနားမႈသည္လညး္ ထင္ေပၚ လာ၏။ကြဲျပားျခားနားမႈကိုလည္း သိလာ၏။တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ႏွင့္ အာဟာရျဖစ္ေစေသာ ေျမဆီသည္ ေပ်ာက္
ကြယ္သြားသည္။အာဟာရအမ်ိဳးမ်ိဳး၌ တပ္မက္ျခင္းတဏွာျဖစ္ေပၚလာသည္။ေျမဆီကြယ္ေပ်ာက္သြား
ေသာအခါ ေျမလႊာသည္ျဖစ္ေပၚလာသည္။ထိုေျမလႊာသည္ အဆင္းအနံ႔အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေၾကာင့္ ထိုေျမလႊာကို စတင္စားၾကသည္။သူတို႕သည္ ေျမလႊာတြင္ အာဟာရရွိကုန္လ်က္ ရွည္စြာ ေသာကာလ၌ တည္ေနၾကသည္။
ထို႔ေနာက္၌ ႏြယ္ခ်ိဳပင္မ်ားျဖစ္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ ႏြယ္ခ်ိဳပင္မ်ားကို စားရန္အားထုတ္လာ
ၾကသည္။ရွည္ၾကာေသာကာလလြန္သြားေသာအခါ သေလးဆန္မ်ား စတင္ေပၚေပါက္လာသည္။ထိုအ
ခါ ထင္းျဖင့္မခ်က္ရေသာ သေလးဆန္ကိုစားလ်က္ ကာလပတ္လံုးတည္ကုန္ၾကသည္။သူတို႔၏ ခႏၶာ
ကိုယ္သည္ ပိုမို၍ၾကမ္းတမ္းလာၿပီး ပိုမို၍ကြဲျပားလာၾကသည္။
မိန္းမမ်ား၌ မိန္းမ၏ထူးျခားေသာအဂၤါရပ္မ်ား ထင္ရွားလာျပီး ေယာက်္ားမ်ားသည္လည္း သူတို႔
၏အဂၤါရပ္မ်ား ထင္ရွားလာသည္။ထို႔ေနာက္မိန္းမသည္ ေယာက်္ားကိုတစိန္းစိန္းၾကည့္၏၊ေယာက်ာ္း သည္လည္း မိန္းမကို တစိန္းစိန္းၾကည့္၏။အခ်င္းခ်င္းတစိန္းစိန္းၾကည့္ကုန္ေသာ ေယာက်္ားမိန္းမတို႔
သည္ ျပင္းစြာေသာတပ္မက္ျခင္း(ရာဂ)ျဖစ္ျပီး ကိုယ္၌ပူပန္ျခင္းေၾကာင့္ ေမထုန္အမႈကိုျပဳၾကေလသည္။
ထိုအခါမွစတင္၍ မုန္းတီးမႈမ်ားႏွင့္ ရန္မူျခင္းမ်ားျဖစ္ေပၚလာကုန္၏။ထို႔ေၾကာင့္သူတို႔သည္ သေလးဆန္ကို ေလးရက္စာ၊ရွစ္ရက္စာသိုေလွာင္လာၾကသည္။ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သေလးပင္တို႔သည္ ယို
ယြင္းဆုတ္ယုတ္လာၾကသည္။ခိုးမႈသည္လညး္ စတင္ ေပၚေပါက္လာျခင္းေၾကာင့္ ခိုးမႈကိုႏွိမ္နင္းရန္တ
ရားဥပေဒသည္လည္းျဖစ္ေပၚလာ၏။ေနာက္ဆံုး၌ ျပည္သူလူထုထဲမွ ခြန္အားအၾကီးဆံုး၊အခန္႔ညားဆံုး
အၾကည္ညိဳထိုက္ဆံုးလူကိုေ႐ြးခ်ယ္၍ အၾကီးအကဲ(သို႔)ဥပေဒျပဳသူအျဖစ္တင္ေျမာက္ၾကသည္။လူထု
တင္ေျမာက္ေသာေၾကာင့္ မဟာသမၼတဟုေခၚတြင္သည္။လယ္ယာေျမတို႔၏ အရွင္သခင္ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ `ခတၱိယ´ဟူေသာေ၀ါဟာရ `ႏွစ္ဆင့္ေျမာက္ေခၚဆိုျခင္း´သည္ျဖစ္ေပၚလာသည္။တရားျဖင့္
သူတပါးကိုႏွစ္သက္ေစေသာေၾကာင့္ `ရာဇာ´ဆိုေသာတတိယေ၀ါဟာရ`သံုးဆင့္ေျမာက္ေခၚဆိုျခင္း
သည္ျဖစ္ေပၚလာသည္။ထို႔ေနာက္ ျဗဟၼဏမ်ားဟုေခၚဆိုေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ေပၚေပါက္လာ သည္။ဤသူတို႕၏တာ၀န္မွာ လူ၀တ္ေၾကာင္တို႕အား ကိုယ့္က်င့္တရားမ်ားအေၾကာင္း သင္ျပေပးျပီး
သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ျခိဳးျခံေသာဘ၀ျဖင့္ေနထိုင္ၾကသည္။စ်ာန္ရသူမ်ားကို `စ်ာယက´ဟုေခၚဆိုၾက၏။
ဤဘ၀ကို အလြန္ၾကိဳးစားအားထုတ္ရေသာ ဘ၀ျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ ေ၀ဒက်မ္းမ်ားကို ျပဳစုသူကို
`အဇၩာယက´(စ်ာန္မရႏိုင္သူ)ဟုဆိုသည္။ထိုအခ်ိန္က သူတို႔ကို ယုတ္ညံဆံုးလူသားမ်ားဟုမွတ္ယူ၏။
ယခုမူအေကာင္းဆံုးလူတန္းစားျဖစ္ေနေလ၏။
အခ်ိဳ႕သတၱ၀ါတို႕သည္ အျခား(ကုန္သြယ္ျခင္း၊ႏြားေမြးျခင္း၊လယ္လုပ္ျခင္း)အလုပ္တို႔ကိုလုပ္ၾက
သျဖင့္ သူတို႔ကို `ေ၀ႆ´(ကုန္သည္)မ်ားဟုေခၚၾကကုန္၏။ၾကြင္းက်န္သူတို႔မွာ အမဲလိုက္ျခင္းစေသာ
ၾကမး္ေသာ၊ေသးႏုတ္ေသာအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးၾကသည္။သူတို႔ကို`သုဒၵ´(သုဒရ)ဟုေခၚတြင္သည္။
(The Supreme science of the Buddha by Egerton C.Baptist,သိပၸံနယ္လြန္ ဗုဒၶဘာသာ၊ ေဒါက္တာမင္းထင္မြန္၏ ဘာသာျပန္စာအုပ္မွ)
အဂၢညသုတ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားကေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က တည္ရွိခဲ့ေသာ သတၱ၀ါမ်ားသည္ လိင္ကြဲျပားျခင္းမရွိၾကေသးေပ။ေခတ္မ်ားေက်ာ္
လြန္သြားၾကျပီး ေရေငြ႕မ်ားတျဖည္းျဖည္း ရွင္းသြားၿပီးေနာက္ ကမာၻေျမႀကီးထင္ေပၚလာ၏။အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေျမဆီသည္ ေရမ်ားေပၚ၌ ပ်ံ႕ႏံွ႔ကာ တည္ရွိေန၏။ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး အေအးခံထားေသာ ႏို႔ႏွစ္
ေရာင္ထမင္း၏မ်က္ႏွာျပင္၌ အျမဳတ္ဖတ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာသကဲ့သို႔ပင္ ေျမသားသည္လည္းျဖစ္ေပၚလာ
သည္။
ထြန္းလင္းေတာက္ပေနေသာ (ဥပစာရစ်ာန္)စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ကုန္ေသာသတၱ၀ါတို႕သည္ ေရ
ေပၚတြင္ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနေသာေျမဆီကို စတင္စားသံုးၾကသည္။အရသာသည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္၍ တပ္
မက္ျခင္းတဏွာသည္ သူတုိ႔၏သႏာၱန္၌ျဖစ္ေပၚလာသည္။သူတို႔စားသံုးစဥ္ သူတို႔၏ခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္
ၾကမ္းတမ္းလာသည္။စားသံုးေသာအတိုင္းအတာေပၚမူတည္၍ ခႏၶာကိုယ္သည္အစိုင္အခဲမ်ားျဖစ္လာ ၿပီး ပံုသဏၭာန္အမ်ိးမ်ိဳး၊ရုပ္အဆင္းအမ်ိဳးအမ်ိဴးကြဲျပားလာသည္။ဤျဖစ္စဥ္သည္ကာလပတ္ၾကာရွည္စြာ ျဖစ္ေပၚေန၏။ထိုစဥ္ကုန္းႏွင့္ေရႏွင့္ ကြဲျပားသြားျပီးလွ်င္ ျမဴခိုးမ်ားလည္းကင္းရွင္းသြား၏။ထို႔အတြက္ေန
ႏွင့္လတို႔ကို ျမင္ေတြ႔လာၾက၏။
သတၱ၀ါမ်ား ဖြံျဖိဳးတိုးတက္လာေသာအခါ သူတို႔ၾကား၌ ကြဲျပားျခားနားမႈသည္လညး္ ထင္ေပၚ လာ၏။ကြဲျပားျခားနားမႈကိုလည္း သိလာ၏။တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ႏွင့္ အာဟာရျဖစ္ေစေသာ ေျမဆီသည္ ေပ်ာက္
ကြယ္သြားသည္။အာဟာရအမ်ိဳးမ်ိဳး၌ တပ္မက္ျခင္းတဏွာျဖစ္ေပၚလာသည္။ေျမဆီကြယ္ေပ်ာက္သြား
ေသာအခါ ေျမလႊာသည္ျဖစ္ေပၚလာသည္။ထိုေျမလႊာသည္ အဆင္းအနံ႔အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေၾကာင့္ ထိုေျမလႊာကို စတင္စားၾကသည္။သူတို႕သည္ ေျမလႊာတြင္ အာဟာရရွိကုန္လ်က္ ရွည္စြာ ေသာကာလ၌ တည္ေနၾကသည္။
ထို႔ေနာက္၌ ႏြယ္ခ်ိဳပင္မ်ားျဖစ္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ ႏြယ္ခ်ိဳပင္မ်ားကို စားရန္အားထုတ္လာ
ၾကသည္။ရွည္ၾကာေသာကာလလြန္သြားေသာအခါ သေလးဆန္မ်ား စတင္ေပၚေပါက္လာသည္။ထိုအ
ခါ ထင္းျဖင့္မခ်က္ရေသာ သေလးဆန္ကိုစားလ်က္ ကာလပတ္လံုးတည္ကုန္ၾကသည္။သူတို႔၏ ခႏၶာ
ကိုယ္သည္ ပိုမို၍ၾကမ္းတမ္းလာၿပီး ပိုမို၍ကြဲျပားလာၾကသည္။
မိန္းမမ်ား၌ မိန္းမ၏ထူးျခားေသာအဂၤါရပ္မ်ား ထင္ရွားလာျပီး ေယာက်္ားမ်ားသည္လည္း သူတို႔
၏အဂၤါရပ္မ်ား ထင္ရွားလာသည္။ထို႔ေနာက္မိန္းမသည္ ေယာက်္ားကိုတစိန္းစိန္းၾကည့္၏၊ေယာက်ာ္း သည္လည္း မိန္းမကို တစိန္းစိန္းၾကည့္၏။အခ်င္းခ်င္းတစိန္းစိန္းၾကည့္ကုန္ေသာ ေယာက်္ားမိန္းမတို႔
သည္ ျပင္းစြာေသာတပ္မက္ျခင္း(ရာဂ)ျဖစ္ျပီး ကိုယ္၌ပူပန္ျခင္းေၾကာင့္ ေမထုန္အမႈကိုျပဳၾကေလသည္။
ထိုအခါမွစတင္၍ မုန္းတီးမႈမ်ားႏွင့္ ရန္မူျခင္းမ်ားျဖစ္ေပၚလာကုန္၏။ထို႔ေၾကာင့္သူတို႔သည္ သေလးဆန္ကို ေလးရက္စာ၊ရွစ္ရက္စာသိုေလွာင္လာၾကသည္။ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သေလးပင္တို႔သည္ ယို
ယြင္းဆုတ္ယုတ္လာၾကသည္။ခိုးမႈသည္လညး္ စတင္ ေပၚေပါက္လာျခင္းေၾကာင့္ ခိုးမႈကိုႏွိမ္နင္းရန္တ
ရားဥပေဒသည္လည္းျဖစ္ေပၚလာ၏။ေနာက္ဆံုး၌ ျပည္သူလူထုထဲမွ ခြန္အားအၾကီးဆံုး၊အခန္႔ညားဆံုး
အၾကည္ညိဳထိုက္ဆံုးလူကိုေ႐ြးခ်ယ္၍ အၾကီးအကဲ(သို႔)ဥပေဒျပဳသူအျဖစ္တင္ေျမာက္ၾကသည္။လူထု
တင္ေျမာက္ေသာေၾကာင့္ မဟာသမၼတဟုေခၚတြင္သည္။လယ္ယာေျမတို႔၏ အရွင္သခင္ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ `ခတၱိယ´ဟူေသာေ၀ါဟာရ `ႏွစ္ဆင့္ေျမာက္ေခၚဆိုျခင္း´သည္ျဖစ္ေပၚလာသည္။တရားျဖင့္
သူတပါးကိုႏွစ္သက္ေစေသာေၾကာင့္ `ရာဇာ´ဆိုေသာတတိယေ၀ါဟာရ`သံုးဆင့္ေျမာက္ေခၚဆိုျခင္း
သည္ျဖစ္ေပၚလာသည္။ထို႔ေနာက္ ျဗဟၼဏမ်ားဟုေခၚဆိုေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ေပၚေပါက္လာ သည္။ဤသူတို႕၏တာ၀န္မွာ လူ၀တ္ေၾကာင္တို႕အား ကိုယ့္က်င့္တရားမ်ားအေၾကာင္း သင္ျပေပးျပီး
သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ျခိဳးျခံေသာဘ၀ျဖင့္ေနထိုင္ၾကသည္။စ်ာန္ရသူမ်ားကို `စ်ာယက´ဟုေခၚဆိုၾက၏။
ဤဘ၀ကို အလြန္ၾကိဳးစားအားထုတ္ရေသာ ဘ၀ျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ ေ၀ဒက်မ္းမ်ားကို ျပဳစုသူကို
`အဇၩာယက´(စ်ာန္မရႏိုင္သူ)ဟုဆိုသည္။ထိုအခ်ိန္က သူတို႔ကို ယုတ္ညံဆံုးလူသားမ်ားဟုမွတ္ယူ၏။
ယခုမူအေကာင္းဆံုးလူတန္းစားျဖစ္ေနေလ၏။
အခ်ိဳ႕သတၱ၀ါတို႕သည္ အျခား(ကုန္သြယ္ျခင္း၊ႏြားေမြးျခင္း၊လယ္လုပ္ျခင္း)အလုပ္တို႔ကိုလုပ္ၾက
သျဖင့္ သူတို႔ကို `ေ၀ႆ´(ကုန္သည္)မ်ားဟုေခၚၾကကုန္၏။ၾကြင္းက်န္သူတို႔မွာ အမဲလိုက္ျခင္းစေသာ
ၾကမး္ေသာ၊ေသးႏုတ္ေသာအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြးၾကသည္။သူတို႔ကို`သုဒၵ´(သုဒရ)ဟုေခၚတြင္သည္။
(The Supreme science of the Buddha by Egerton C.Baptist,သိပၸံနယ္လြန္ ဗုဒၶဘာသာ၊ ေဒါက္တာမင္းထင္မြန္၏ ဘာသာျပန္စာအုပ္မွ)
Comments
Post a Comment